02177722899
rahnamay.safar@gmail.com

تشابه مغز انسان و شبکه عصبی مصنوعی در تجسم و دیدن تصاویر

تشابه مغز انسان و شبکه عصبی مصنوعی در تجسم و دیدن تصاویر

تشابه مغز انسان و شبکه عصبی مصنوعی در تجسم و دیدن تصاویر

جزئیات

مطالعه‌ی جدید به کمک اسکنر fMRI و شبکه‌ی عصبی مصنوعی (یک موتور هوش مصنوعی که برای شبیه‌سازی مغز طراحی شده است) شباهت‌های میان نحوه‌ی عمل مغز انسان و سیستم کامپیوتری را در این زمینه مورد بررسی قرار داده است. علاوه‌بر توضیح اینکه چرا تجسم یک سگ در ذهن شما با تصویر یک سگ واقعی دقیقا مطابقت ندارد، این یافته‌ها می‌تواند نتایج مهمی برای پژوهش درمورد هم مشکلات سلامت روان و هم توسعه‌ی شبکه‌های عصبی مصنوعی داشته باشد.

21 دی 1396
پژوهشگران یک همپوشانی عصبی را میان انسان و ماشین کشف کرده‌اند که به توضیح این مساله کمک می‌کند که چرا چیزی که ما با چشم ذهن خود می‌بینیم، با اطلاعاتی که توسط چشمان واقعی ما هنگام نگاه کردن به چیزی در واقعیت پردازش می‌شود، متفاوت است.

مطالعه‌ی جدید به کمک اسکنر fMRI و شبکه‌ی عصبی مصنوعی (یک موتور هوش مصنوعی که برای شبیه‌سازی مغز طراحی شده است) شباهت‌های میان نحوه‌ی عمل مغز انسان و سیستم کامپیوتری را در این زمینه مورد بررسی قرار داده است. علاوه‌بر توضیح اینکه چرا تجسم یک سگ در ذهن شما با تصویر یک سگ واقعی دقیقا مطابقت ندارد، این یافته‌ها می‌تواند نتایج مهمی برای پژوهش درمورد هم مشکلات سلامت روان و هم توسعه‌ی شبکه‌های عصبی مصنوعی داشته باشد.

توماس ناسرالیس، متخصص علوم اعصاب از دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی می‌گوید: «ما می‌دانیم تصویرسازی ذهنی از جهاتی بسیار شبیه دیدن است اما دقیقا یکسان نیستند. ما می‌خواستیم مخصوصا به تفاوت‌های آن‌ها پی ببریم.»

این تیم از شبکه عصبی مولد (شبکه‌ای که با فرض داده‌های آموزش کافی می‌تواند تصاویر را ایجاد کرده و نیز آن‌ها را شناسایی کند) استفاده کرد و نحوه‌ی رفتار آن را هم هنگام تلاش برای تجزیه‌و‌تحلیل تصاویر و هم در زمان تولید تصاویر مورد بررسی قرار داد. این تجزیه‌و‌تحلیل سپس با فعالیت موجود در مغز انسان که به‌وسیله‌ی اسکنر fMRI اندازه‌گیری می‌شد، مورد مقایسه قرار گرفت. در مراحل مختلف از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به تصاویر روی صفحه‌ی نمایش نگاه و تصاویری از آن‌ها را در ذهن خود ایجاد کنند. فعالیت عصبی در شبکه‌ی عصبی مصنوعی و درون مغز انسان حداقل تا حدودی با هم مطابقت داشت.

پژوهشگران توانستند شباهت‌هایی را درزمینه‌ی چگونگی انتقال سیگنال‌ها میان لایه‌های پایین‌تر و گنگ‌تر از شناخت و لایه‌های بالاتر و دقیق‌تر، هم در شبکه‌ی مصنوعی و هم در شبکه‌های عصبی انسان پیدا کنند. درمورد مغز انسان، نگاه کردن به یک شیء شامل سیگنال‌دهی از شبکیه‌ی چشم به قشر بینایی مغز می‌شود. وقتی ما فقط چیزی را تصور می‌کنیم، آن سیگنال‌دهی مبهم‌تر و کم‌دقت‌تر می‌شود. ناسرالیس می‌گوید: «وقتی درحال تصور کردن هستید، فعالیت مغز کم‌دقت‌تر است. جزئیات کمتری در آن گنجانده شده است که بدان معنا است که این نوع از ابهام و گنگی که شما در تصویرسازی ذهنی خود تجربه می‌کنید، ریشه در فعالیت مغزی دارد.»

مقاله ها مرتبط